Żyć życiem innym niż większość. Twoje rozważania o wybranych bohaterach literackich idących własną drogą.

W momencie przyjścia na świat rozpoczyna się nasze życie , od tej chwili jesteśmy skazani na pobyt na Ziemi. W świecie zła i przemocy musimy odnaleźć drogę , która doprowadzi nas do dobra i pozwoli nam godnie przeżyć swoje życie. Niestety nie wiemy jednak , która z wielu ścieżek prowadzi do niego. Często zdarza się tak , że wybieramy złą i zawracamy w naszej wędrówce, bądź też idziemy w dobrym kierunku , lecz nie takim samym jak reszta społeczeństwa , w której żyjemy. Z wielu dróg musimy zdecydować się na jedną i to od niej będzie zależało kim będziemy w przyszłość. Oczywiście podczas naszej podróży napotykamy na ogromną liczbę niespodzianek. Niektóre z nich mogą być korzystne i sprzyjające, lecz większość to pułapki, które musimy omijać lub trudności , które musimy pokonywać.

Taką drogę musiał wybrać Stanisław Wokulski. Przyjął pracę subiekta w winiarni Hopfera , gdzie był bardzo źle traktowany. Chęć zdobycia wiedzy nakłoniła go do podjęcia nauki w Szkole Przygotowawczej a później w Głównej. Wciągnięty w powstanie styczniowe w konsekwencji został zesłany na Syberię. Po powrocie do kraju z zbiegiem czasu ożenił się , jednak szybko został wdowcem. Po śmierci żony stał się właścicielem sklepu oraz powrócił do swych zainteresowań naukowych. Nieoczekiwana miłość do Izabeli Łęckiej przerwała ten bieg wydarzeń. By pokonać przeszkodę dzielącą kupca od arystokratki , wyjechał na wojnę w celu zarobienia wielkich pieniędzy. Jako człowiek żyjący w latach pozytywizmu, kiedy miłość była odrzucana jako wartość nieistotna, niematerialna , powinien stosować się do zasad tej epoki. On jednak obrał inną drogę. W imię miłości po powrocie z wojny, by zdobyć Izabelę , musiał udawać wielkiego pana wbrew swoim zasadom . Poczucie zdrady własnego „ja” , obrania innej drogi życiowej i porzucenie dawnych ideałów , pogłębia w nim poczucie rozdarcia wewnętrznego. Gdy przekonał się , że ta , którą kochał , była kobietą pustą i niewartą tych poświęceń , próbował nawet popełnić samobójstwo.

Stanisław Wokulski obierając indywidualną drogę , prowadząca do Izabeli Łęckiej porzucił pracę naukową , stał się innym człowiekiem aż w końcu , utracił sens życia. Żył życiem innym niż p0ozostali w tym okresie. Pozytywistyczny pragmatyzm został zastąpiony romantyczną miłością , prowadzącą do klęski jego osobowości , a nawet targnięcia się na własne życie. Niestety uczucie , jakim darzył Izabelę było silniejsze od niego , jego wartości moralnych , charakteru , nawet od ideałów i filozofii epoki pozytywizmu.

Konrad Wallenrod tytułowy bohater powieści poetyckiej Adama Mickiewicza jest postacią , która także wybrała inną drogę życiową niż reszta społeczności. Utwór opowiada o mężczyźnie o imieniu Alf, który w dzieciństwie został porwany przez Krzyżaków i wśród nich wychowany. Po ucieczce trafił do przyjaciół ,którzy zasugerowali , aby powrócił do Zakonu w roli Wielkiego Mistrza i doprowadził wroga do klęski. On zgodził się na to , jednak w głębi duszy odczuwał ból. Jako średniowieczny rycerz , który szczycił się honorem musiał wybrać drogę prowadzącą do hańby.
Konrad Wallenrod poszedł drogą sławy o bohaterstwa , zrezygnował z rodziny w imię wolności ojczyzny , posługując się przy tym niehonorowymi środkami. Mógł jednak wybrać inną drogę , ale wtedy możliwe , że musiałby żyć w zniewolonym kraju. Dlatego łamie W rażący sposób zasady etyki rycerskiej : walczy podstępem , zdradza, przywdziewa maskę , by nie pokazywać swojego prawdziwego oblicza. Żyje życiem innym niż większość.

W dramacie Juliusza Słowackiego pt. „Kordian” główny bohater również sprzeciw stawił się ogółowi i poszedł własną drogą. Był indywidualistą i buntownikiem , który znalazłszy w życiu cel , poświęcił mu się bez reszty . Pomimo , że przegrał głosowanie w podziemiach katedry, nie przyjął do wiadomości racji Prezesa i podjął próbę zabicia cara. Kordian spiskowiec był postacią tragiczną , tak jak Wallenrod , zdecydował się na czyn niemoralny ,sprzeczny z tradycją kraju , w którym nigdy nie mordowano władców. Był słabszy od Konrada , nie potrafił doprowadzić swych zamierzeń do końca. Strach i Imaginacja sparaliżowały go i nie pozwoliły na spełnienie krwawego czynu. Ostatecznie Kordian trafił do domu wariatów , gdzie stracił pewność siebie i swoją ideę. Świat , w Którym żył okazał się dziełem szatana. Kordian nie miał nigdy pomysłu na zorganizowane , skuteczne działanie . Był samotny i przegrał , a jego klęska nikogo nie ocaliła.

Inaczej przedstawia się postać innego romantycznego bohatera Jacka Soplicy .W młodości był on samowolnym zawadiaką , hardym oraz pyszałkowatym szlachcicem , który nie bał się nikogo i niczego. Ta niepokorna , buntownicza natura nie pozwoliła mu się pogodzić z decyzją Stolnika, co doprowadziło do zabójstwa Horeszki. Odtąd postanowił zmienić swoje życie. Nienawiść i bunt skierował przeciwko wrogom ojczyzny – Moskalom . Wstąpił do zakonu i jako ksiądz Robak stał się działaczem i emisariuszem politycznym. Dla kraju nie szczędził sił i zdrowia. Brał udział w wielu bitwach . Jego marzeniem było wywołanie na Litwie powstania w momencie wkroczenia do niej wojsk polskich i napoleońskich , idących na Moskwę.
Jacek Soplica jest przykładem postaci , która także żyła życiem innym niż większość. Do chwili zabójstwa Stolnika podążał on złą drogą , prowadząc awanturniczy tryb życia , a także dając zły przykład szlachcie. Dopiero po haniebnym czynie stał się wielkim patriotą i w przebraniu księdza szukał odkupienia w służbie ojczyzny i społeczeństwa. Zrozumiał swoje błędy oraz złe postępowanie , dlatego postanowił zmienić się na lepsze , wybierając drogę pokuty i cierpienia.

Tytułowy bohater powieści Georga Byrona pt. „Giaur” był postacią , która również wyróżniała się innym zachowaniem od ogółu społeczeństwa. Był człowiekiem zbuntowanym , wobec nudnego , systematycznego życia. W Grecji , gdzie właśnie toczyła się walka przeciwko narzuconej przez Turków niewoli , szukał intensywnych przeżyć. Giaura wyróżniało bardzo bogate życie wewnętrzne , był niezwykle uczuciowy. Potrafił kochać szaloną miłością, w swym życiu narażał na niebezpieczeństwo nie tylko siebie , ale także innych ludzi.
Ukochana Giaura Leila zginęła właśnie przez jego i swoją bezmyślność oraz nieodpowiedzialność. Wielkie przeobrażenie Giaura z zakochanego człowieka w potwora pragnącego zemsty obserwujemy po śmierci Leili. Po tym wydarzeniu uczucia bohatera ogarnięte są chęcią zemsty – zabicia Hassana. Po dokonaniu zbrodni nie czuje wewnętrznego spełnienia , satysfakcji – odczuwa jedynie pustkę i tęsknotę za swą miłością. Postać ta zachowuje swą indywidualność nawet w klasztorze , gdzie szuka ukojenia po dramatycznych epizodach swojego życia . Stał się zamknięty w sobie , żył poza „światem „ i życiem klasztornym. Wyznawał tylko własne , niezmienne zasady , nie podporządkowując się przy tym regułom przyjętym w klasztorze. Uciekł od świata , od kontaktu z ludźmi był samotnym indywidualistą.

Literatura od wieków ukazuje swych bohaterów idących własną drogą , nie poddających się biernie otaczającej rzeczywistości . Należy zauważyć , że są nimi ludzie o specyficznych charakterach. Są to samotni indywidualności mający buntowniczą naturę. Większość z nich przeżywa wewnętrzne rozterki ,wybierając swoją drogę życiową. Ich odmienne charaktery powodują , że nie potrafią podporządkować się reszcie społeczeństwa. Na podstawie losów bohaterów wyżej analizowanych utworów można zauważyć , że życie inaczej niż większość nie zawsze jest zgodne z dobrem i szczęściem osobistym. Wielokrotnie zdarza się tak , że droga , którą podążamy ma wiele zakrętów i przeszkód , które musimy pokonywać w dążeniu do celu. Nie zawsze nasze postępowanie jest moralne oraz etyczne , jednak jest one umotywowane wyższymi wartościami.
Człowiek powinien decydować sam o swoim losie , zaufać swemu sumieniu oraz rozumowi. Nie powinien natomiast ulegać pewnym tendencjom , które co jakiś czas się zmieniają , co potwierdza ich niedoskonałość.