Ściąga na etykę - I semestr

Etyka – z greckiego ethos, nauka filozoficzna obejmująca zespół zagadnień moralności w relacji moralnego dobra i moralnego zła.
Metoda etyki określa przy pomocy jakich środków badawczych potrafi etyka z dostępnych sobie źródeł poznania dojść do zbudowania systematycznego zbioru zadań etycznych.
Przedstawiciele – Karol Wojtyła, Sokrates, Gabriel Murcel.
Źródła etyki – rozum(tworzy pojęcia czyli zasady ogólne),doświadczenie(treść naszych przeświadczeń).
Resentyment - żal lub uraza do kogoś odczuwane przez dłuższy czas i zwykle powracające na wspomnienie doznanych krzywd.
Podział czynów – czyny człowieka, czyny ludzkie(człowieka <5lat), czyny wykonywane pod przymusem.
Przymus – czynnik zewnętrzny ograniczenia wolności – najsilniejszą formą przymusu jest gwałt.
Defekt czynu, ograniczenie wolności –użycie siły fizycznej lub silnej perswazji(gwałt) ogranicza wolność do 0.
Stopień odpowiedzialności zależy od stopnia wolności.
Defekt wolności – przymus bezwzględny – zachodzi gdy opór woli jest wszechstronny więc wyraża się w braku wewnętrznego przyzwolenia.
Gabriel Murcel – używa terminu mieć czyli posiadać tylko i wyłącznie w relacji do być – to co zewnętrzne zachowuje sens wtedy kiedy jest w relacji do tego co wewnętrzne.
Sumienie – wartościuje co jest dobre a co złe. Imperatywny sąd rozumu o moralności czynów.
Wg pitagorejczyków sumienie może być oskarżycielem i sędzią, wg Seneki także strzeże człowieka, wg stoików nie powinieneś spokojnie zasnąć nieprzemyślawszy swoich czynów.
Corumpo corumpare – zniszczyć coś u podstaw.
Korupcja to takie działanie elementu społecznego lub instytucji które stoi w sprzeczności ze światopoglądem i systemem wartości w danej społeczności.
Racjonalizacja – z autorytetu, solidarnościowa, cyniczne, naiwne.
Etyka społeczna podejmuje problematykę 1.osoby ludzkiej 2.praw człowieka, 3.genezy istoty życia społecznego 4.podstawowych zasad etyczno społecznych