„Poznaje się tylko to, co się oswoi” - esej

Przyjaźń odgrywa bardzo ważną rolę w życiu każdego człowieka. Jest warunkiem istnienia prawdziwej miłości. Czy można dobrze poznać drugiego człowieka bez przyjaźni? Do czego potrzebna jest nam przyjaźń?

Jackson Brown powiedział: „Bywa tak, że serce widzi coś, czego oko nie dostrzega” Bardzo często w drugiej osobie dostrzegamy tylko materię, widzimy tylko to co pokazują nam nasze oczy. Drugiego człowieka trzeba poznać sercem. Tylko serce pokazuje nam jaki tak naprawdę jest nasz bliźni. Serce pozwala dostrzec to, czego nie możemy zobaczyć zmysłem wzroku. Henry Saka powiedział kiedyś, że uśmiech jest najkrótszą drogą do drugiego człowieka. Radość pozwala stworzyć więź. Dzięki radości buduje się przyjaźń.

W książce „Mały Książe” jest przykład tworzenia się prawdziwej przyjaźni. Tytułowy bohater trafił na pustynię, gdzie spotkał lisa, który uświadomił mu, na czym polega istota przyjaźni utożsamionej ze wzajemnym oswajaniem się. „Oswajać to znaczy tworzyć więzy” Oswajanie wymaga czasu i poświęcenia. Oswojenie jest więc pierwszym kryterium znajomości.

„Przyjaźń jest jak owoc też musi dojrzeć” Jabłko smakuje tylko wtedy, gdy jest dojrzałe. Bez stworzenia więzów praktycznie nie jest możliwe poznanie drugiego człowieka. Dopiero gdy poznamy bliżej drugą osobę, możemy się przekonać jaka ona jest tak naprawdę.

W powieści Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec” młodzi ludzie sprawdzali swoje wzajemne zaufanie. Zaufanie to atut przyjaźni.

Główni bohaterowie znali się od dziecinnych lat. Mieli do siebie zaufanie tylko dlatego, że długo się znali. Ufali sobie bezgranicznie. Bez przyjaźni ich akcje nie byłyby udane. Poznać człowieka można tylko wtedy, gdy się z nim zżyje. Dzięki przyjaźni młodzi ludzie poznali siebie i swoje możliwości.

W amerykańskim filmie animowanym „Shrek” znajomość Osła i Shreka początkowo nie układała się zbyt dobrze. Z upływem czasu dopiero zrodziła się znajomość. Poznać drugą osobę, to poznać jej serce.

„Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za swoich przyjaciół” To cytat z Ewangelii według Świętego Jana. Gdy zdobędziemy przyjaciela, to wtedy możemy sprawdzić jaki on tak naprawdę jest. Czy rzeczywiście jest prawdziwą, oddaną nam osobą. Niestety istnieje również fałszywa znajomość. Bajka Krasickiego „Przyjaciele” opowiada o zającu, który żył w przyjaźni z innymi zwierzętami. Jego relacje układały się pomyślnie do czasu, gdy w lesie zaczęło się polowanie i psy rzuciły się za nim w pogoń. Zając prosił wszystkich kolejno o pomoc, jednak się jej nie doczekał. Zwierzęta wymyślały różne wymówki tylko po to, by samym nie narazić się na niebezpieczeństwo. Zając były uczynny oraz pomocny, jednak obłuda i fałsz jego znajomych doprowadziły w rezultacie do jego śmierci.

Czy trudno Ci jest poznać drugą osobę? Jak poznajesz dobrego przyjaciela? Używasz w tym celu serca czy rozumu? Czy naprawdę trzeba poznać drugą osobę, aby przekonać się jaka ona tak naprawdę jest?

Darek Trzebuniak