Jacek Soplica - charakterystyka

Jacek Soplica jest postacią utworu "Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie...”. Pomimo tego, że tytułowym bohaterem tego utworu jest Tadeusz to dużo ciekawszą rolę odgrywa Jacek Soplica, znany na początku tylko jako ks. Robak. Wątek Jacka opiera się na jego przemianie psychicznej i życiu poświęconemu walce o wolność ojczyzny. Jest to postać dynamiczna.

Soplica w młodości był bardzo porywczym i pewnym siebie człowiekiem, lubił bijatyki i często przesiadywał w karczmach. Nie bał się z nikim zadrzeć, był znanym zawadiaką. Z książki dowiadujemy się, że trząsł całym Soplicowem i darzył wielką miłością alkohol. Posiadał poparcie wśród szlachty, choć był członkiem niebogatym, posiadał tylko kawałek ziemi i nie wiele po za nim. Szalały za nim szlachcianki i był wielkim patriotą.

Jacka odmieniła pewna sprawa z Stolnikiem, dokładniej miłość do jego córki: Ewy Horeszkównej. Soplica był często zapraszany do zamku na uczty i biesiady Przez Horeszkę, który udawał przyjaźń do niego, by zdobyć poparcie na sejmikach. Każda uczta była dla niego męką, gdyż Stolnik nie miał zamiaru wydać Ewę Soplicy, lecz bohater ciągle miał nadzieje opanowując swoje emocja i pokornie przyjmując każde słowo. Jacek dowiadując się otwarcie od Horeszki, że Ewa ma wyjść za wojewodę witebskiego zmienił się. By zapomnieć o Ewie, poślubił pierwszą napotkaną, ubogą dziewczynę, jednak małżeństwo to było strasznym błędem, urodziła mu syna Tadeusza, lecz szybko popadł w alkoholizm, a jego żona zmarła. Ludzie wyśmiewali się z niego. Z czasem przyszedł dzień w którym Moskale napadli na Horeszkę, ten dzielnie broniąc się odparł atak, rano wyszedł zobaczyć „to co zrobił”, gdzie spotkał Soplicę, który wszedł na dziedziniec. Jacek widząc śmiejącego się Stolnika i zadowolonego z wygranej podniósł z ziemi karabin martwego żołnierza i nie celując - strzelił. Zabicie Stolnika zmieniło Jacka po raz kolejny, lecz nigdy nie przestał być patriotą. Był wstanie znieść wszystko, lecz nie to, że został nazwany zdrajcą i przyjacielem Moskali, za co dostał część zamku i proponowano mu wysokie urzędy. Jacek na wygnaniu spokorniał, a na znak pokuty przywdział strój mnicha i stał się emisariuszem. Przyjął skromne nazwisko Robak. Od tej pory w ukryciu działał wyłącznie w interesach państwa. Był wyciszonym człowiekiem, ale także aktywnym, ofiarnym żołnierzem i emisariuszem. Po powrocie na Litwę przygotowywał powstanie w Soplicowie, grzejąc do walki szlachtę opowieściami o Napoleonie.

Jacek Soplica jest postacią pozytywną, w pełni oddaną służbie kraju. Jest postacią dynamiczną, gdyż jego charakter kształtuje się w trakcie trwania akcji utworu. Był w stanie oddać życie za naród i zrobił to. Bohater jest godny każdych pochwał.