Wygnanie

Gorąca wdowa

Prócz obrazów żon literatura przedstawia też obrazy pięknych,powabnych wdów. Np. w Lalce piękna pani Helena Stawska, przez długi czas nie wiadomo, żona czy wdowa, budzi zachwyty Rzeckiego i subiektów ze sklepu Wokulskiego, sama zaś bez wzajemności wzdycha do pana Stanisława. Ostatecznie wychodzi za mąż za Mraczew skiego. Wdową i, w odróżnieniu od Stawskiej, straszną kokietką jest urodziwa Kazimiera Wąsowska, zalecająca się zarówno do Wokulskiego, jak i Starskiego. Powabną wdową jest także...

Wygnanie

Podróże – wygnanie, wieczna tułaczka

Podróże emigrantów traktować możemy jako wygnanie, tułaczkę. Życie tułacze jest nie tylko tematem literatury romantycznej, także współczesnej: w wierszu Adama Zagajewskiego Jechać do Lwowa odnajdziemy uniwersalne rozważania o losie wygnańców. Poeta, którego rodzice pochodzą z utraconego Lwowa, pyta, czy każde miasto musi być Jerozolimą...

Bohaterka dramatu Sofoklesa – starożytna buntowniczka

Antygona z tragedii Sofoklesa buntuje się przeciwko wszechwładzy króla Teb– Kreona, a zarazem swego stryja – surowego despoty. Kreon zakazuje grzebania zwłok jednego z braci Antygony – Polinika, uznaje bowiem zmarłego w bratobójczej walce Polinejkesa za zdrajcę niegodnego pogrzebu. Drugi z braci, Eteokles, ma zostać pochowany z wszelkimi honorami. Ich siostra nie zgadza się z decyzją króla, uważając, że prawo ludzkie nie może przeciwstawiać się boskiemu nakazowi grzebania zwłok. Sama,...

Emigracja jako wygnanie

Emigranci epoki romantyzmu: Słowacki, Mickiewicz, Norwid kreowali się na wygnańców tęskniących za ojczyzną i cierpiących z powodu niemożności powrotu. Juliusz Słowacki w swoim słynnym Hymnie , w którym podmiot liryczny zapewne można utożsamiać z autorem, skarżył się: Żem często dumał nad mogiłą ludzi, Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi Przy blaskach gromu, Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, Smutno mi, Boże! (Juliusz Słowacki, Hymn )...

Władcy mitologiczni

Władców mitologicznych spotykają liczne ludzkie nieszczęścia. Król Priam – bohater Iliady , przeżywa śmierć swego ukochanego syna Hektora (w pojedynku z Achillesem) oraz zapowiedź zbezczeszczenia zwłok syna.Jako zbolały ojciec przybywa do obozu wroga błagać zabójcę syna – Achillesa,o zwrot drogich starcowi zwłok. Achilles, przez szacunek dla siwej głowy i litość dla cierpiącego, wydaje ciało Hektora, mimo iż wcześniej nienawidził przeciwnika, który zabił mu przyjaciela – Patroklosa...

Motyw wygnania w "Kwiatach zła" Charlesa Baudelaire'a

Nie mogę przejść bezpośrednio do meritum, jakim ma być w tej pracy motyw wygnania w Kwiatach zła Charles’a Baudelaire’a. Aby lepiej zrozumieć intencje tego francuskiego pisarza, spróbuję nakreślić jakie zjawiska, prądy czy inne jeszcze...

Porównanie utworów "Stepy Akermańskie oraz "Bakczysaraj".

Cykl Sonety Krymskie powstał w 1824 roku, podczas wycieczki Adama Mickiewicz na Krym. Poeta przebywał wtedy na wygnaniu w Rosji, gdzie umilał sobie czas podróżami. Półwysep Krymski zrobił na Mickiewiczu ogromne wrażenie, będąc przecież tak...

Urok romantycznej poezji i kryjące się w niej niebezpieczeństwa dla poety i społeczeństwa

Czym jest poezja w świetle “Nieboskiej komedii”? Przekleństwem. Fałszem. “Matką Piękności i Zbawienia”. Prawdą. To są definicje poezji, jakie zawarł w swoim dramacie Krasiński, chociaż są sprzeczne. Poezja to modny w romantyzmie temat. W “NK”...

Charakterystyka Jagny

Jagna, córka wdowy Paczesiowej, siostra Jędrzycha i Szymka. Jagna to klasyczny przypadek do czego doprowadza zazdrosc i zwiazane z nia zaslepienie. Największym grzechem Jagny bylo to, ze byla piekna(- A bo tez urode ma, to ma; wypasiona kiej...

Rozważania na temat motywu zbrodni i kary w literaturze

"Nie masz zbrodni bez kary" - tak przestrzegał morderczynię, postać z "Lilij" Adama Mickiewicza, starzec. Ludowa mądrość wypełnia się oczywiście pod koniec ballady - występną małżonkę spotkała zasłużona kara. Jednakże motyw "winy i kary" lub, jak...