profil

Wybierz przedmiot
Teksty 5
Zadania 0
Opracowania 5
Grafika 0
Filmy 0

Siew

poleca100%
Słownik etymologiczny języka polskiego

siew

poleca75%
Motywy literackie

Siew i sadzenie – symbolem pracy ideowców

W wierszu Seweryna Goszczyńskiego Przy sadzeniu róż („Sadźmy, przyjacielu,róże”) sadzenie oznacza zapewne pracę ideowców nad odzyskaniem niepodległości (róże to idee niepodległości). Być może kwiaty zobaczą dopiero następne pokolenia („może już nie ujrzym kwiatu”), jednak nie odbiera to sensu pracy („Jakże trud nasz piękny, wzniosły”); jest ona ważna dla następnych pokoleń, które będą cieszyć się niepodległością („sadźmy je przyszłemu latu”). Utwór jest dedykowany przyjacielowi poety,...

poleca67%
Motywy literackie

Praca na roli – wyrazem związku rolnika z ziemią

Docenia się w Nad Niemnem pracę na roli, związek pracującego na niej człowieka z ziemią. Ten sam związek eksponowany jest w  Reymonta – prócz zaciętej rywalizacji między chłopami o ziemię ukazane jest niezwykłe przywiązanie chłopa do pracy na roli, którego symbolem jest przedśmiertny siew Boryny. Również w Nocach i dniach Marii Dąbrowskiej praca na roli zostaje dowartościowana. Bogumił doglądający chłopów i całe serce wkładający w prace rolne tłumaczy żonie, że nie poświęca się dla...

polecab/d
Motywy literackie

Siew, sadzenie

Sadźmy, przyjacielu, róże! Długo jeszcze, długo światu Szumieć będą śnieżne burze, Sadźmy je przyszłemu latu! My, wygnańcy stron rodzinnych, Może już nie ujrzym kwiatu, A więc sadźmy je dla innych, Szczęśliwszemu sadźmy światu! (Seweryn Goszczyński, Przy sadzeniu róż ) Motyw siewu i sadzenia ma w tekstach kultury zwykle znaczenie symboliczne. Występuje zarówno w Biblii , mitologii, jak i bardziej współczesnych tekstach kultury.

poleca76%
Motywy literackie

Symboliczny siew Boryny

W Chłopach Reymonta przedstawiona jest przejmująca scena przedśmiertnego siewu Boryny. Maciej Boryna, najbogatszy człowiek we wsi, leży chory w swej chacie. Pewnej nocy wstaje i wychodzi boso, w koszuli, na pole. Tam zbiera ziemię do poły i rozrzuca ją ruchem siewcy. Tak „siejąc”, umiera na polu. Ta scena jest symbolem przywiązania chłopa do ziemi, jego głębokiego z nią związku, powołania do jej uprawy.