Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Na moście tańczą zwyrodnialcy, zgromadzony tu pusty, bezwartościowy i bezrefleksyjny lumpenproletariat. Nie znaja człowieczego bólu, trosk i zmartwień. Opis tych tańczacych ludzi jest wyraźnie nacechowany turpizmem- nie ma nic wspólnego z...
Polska żyje w duszach chłopów, choć nie jest to Polska dawna, szlachecka, ta w której chłop nie miał praw. Polska żyje jako ziemia, jako ludzie, nie jest to mrzonka i mit. To „Mała Polska” - ojczyzna każdego z osobna. Wydaje się, że państwo...
Taniec, od początku było to narzędzie wyrazu w kulturze ludzkiej. Nośnik emocji, uczuć, wyrażenia siebie. Motyw tak interesujący, że poeci nie mogli przeoczyć go w swojej twórczości. Na przykładzie utworu Tuwima „Chrystus miasta” oraz fragmentu...
Julian Tuwim , kojarzący mi się do niedawna z dziecięcą odmianą poezji, zaskoczył mnie dziełem pt.: ” Chrystus w mieście”. Wcale nie trzeba go porównywać do innych wierszy, aby stwierdzić że
dwudziestoleciu międzywojennym poeta- Julian Tuwim . Urodził się w 1894r. Już jako dziecko był miłośnikiem pirotechniki i o mało nie wysadził swojego domu. Hodował węże, zajmował się magią, tworzył mechanizmy
sprzeczność tkwiącą w ich programie. Tuwim fascynował się witalnością tłumu "Bal w operze", " Chrystus miasta ", "Wiosna", "Dytyramb". Mistrzowsko bawił się słowem, melodyjnością poezji i chciał słowem