Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Motto z „Hamleta” Szekspira: „Są dziwy w niebie i na ziemi, o których ani śniło się waszym filozofom” Chór dwuwierszem „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie/ Co to będzie, co to będzie?” rozpoczyna obrzęd. Guślarz nakazuje zamknąć drzwi i szczelnie...
„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Co będzie co to będzie..” Był wieczór. Trwała wielka, straszna burza budynki drżały. Leżałam już w łóżku próbując zasnąć, lecz cała dygotałam ze strachu. W próbie uspokojenia się, zaczęłam czytać książkę...
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I - „Dziady kowieńsko-wileńskie”, wydane zostały obok „Grażyny” w 1823 r. w II tomie „Poezyj”. - Całość poprzedza wiersz „Upiór” Według opowieści tych, „którzy bliżej cmentarza mieszkali” (w.13),...
" Dziady wileńsko - kowieńskie" to piękny, wzruszający utwór. Powstały w latach 1820 - 1823. Opublikowane zostały w drugim tomie poezji Adama Mickiewicza, który ukazał się w Wilnie w 1823
, rozbił wspólnotę części pierwszej (tj. I, II i IV ) , i usadowił publiczność w wygodnych fotelach teatralnych , uczynił świadkami rozmowy o Bogu i o podmiotowości człowieka . Część drugą rozpoczyna
Była ciemna noc. Wieśniacy zebrali się razem, aby jak zwykle w dzień zaduszny pod przewodnictwem Guślarza obchodzić dziady . Uroczystość odbywała się w kaplicy zbudowanej w pobliżu cmentarza. W
Nazywane również „Dziadami wileńsko-kowińskimi”, ponieważ Mickiewicz przebywając w Wilnie na studiach i Kownie, gdzie pracował jako nauczyciel, pisał ten utwór. Czemu „ część II ”? Część pierwsza de
znika. Wiadomo, że widmo z części II i Gustaw z części IV to ta sama postać, pokutujący duch bądź cierpiący człowiek. 3. Dziady cz. III: Dziady część III są poetycką prośbą obrachunku z powstaniem