Histeryczka twardo stąpająca po ziemi

Typem histeryczki, która, co rzadkie, nie przestaje jednak myśleć bardzo trzeźwo, jest baronowa Krzeszowska z Lalki Bolesława Prusa. Znerwicowana wskutek utraty dziecka i nieodpowiedzialności męża, hulaki i uwodziciela, nadmiernie emocjonalnie reaguje na figle sąsiadów studentów (którzy jej nienawidzą i często straszą), wydatki męża, zachowanie służącej i innych mieszkańców kamienicy. Krzeszowska ma skłonność do nadinterpretacji faktów.
Oszczędna, wręcz skąpa, nadmiernie kontrolująca wydatki (do czego skłaniają hulaszczy tryb życia męża) łatwo posądza innych o kradzież i rujnowanie jej majątku. Wiecznie skarży się na zbyt wysoki czynsz, a panią Stawską podejrzewa o zabranie z jej domu lalki zmarłego dziecka – sprawa trafia nawet do sądu. Ponadto podejrzewa panią Stawską o złe prowadzenie się, sugeruje też, że Ignacy Rzecki jest rozpustnym starcem. W zachowaniu wszystkich mieszkańców kamienicy widzi przejawy rozpasania moralnego, szczególnie dręczy ją prowadzenie się studentów i... śmiechy służących na schodach. Pozbawiona radości życia, chętnie skradłaby ją innym. Trudno orzec, na ile jej histeryczne zachowanie i skłonność do płaczu jest świadectwem wyczerpania nerwowego i niepanowania nad sobą, na ile teatralnym gestem, dzięki któremu łatwiej jej upominać się o swoje. Samotna w walce o byt, wspomagając się gestami bezradnej kobiety, zyskuje sobie opinię nieprzyjemnej i siejącej strach dziwaczki, ale niekiedy osiąga też swe cele. Zapewne autentycznie kocha zmarłe dziecko, którego pokój traktuje niczym mauzoleum czy kaplicę, często też daje za duszę dziewczynki na mszę... Jednak rola skrzywdzonej matki przynosi jej też pewne korzyści, bo nie sposób przecież krzywdzić matki w żałobie.