Frankowie byli ludem germańskim, który w IV wieku osiedlił się w północnej Galii. Zjednoczenia plemion frankijskich dokonał na przełomie V i VI wieku Chlodwig.
Dla umocnienia swego państwa w 496 roku przyjął on chrześcijaństwo. Po śmierci Chlodwiga państwo frankijskie przeżywało kryzys. Faktyczną władzę w państwie sprawowali urzędnicy dworscy zwani majordomami. Jeden z nich, Pepin Krótki, obalił dynastię Merowingów i został koronowany przez papieża na króla Franków. W zamian za to Pepin udzielił pomocy papieżowi w walce z Longobardamii pokonawszy ich zbrojnie, przekazał ich ziemie w 756 roku papieżowi, tworząc w ten sposób podstawy Państwa Kościelnego. Państwo Franków było monarchią patrymonialną.
Warto pamiętać
Na początku VIII wieku Arabowie, kontynuując swe podboje, zaatakowali Akwitanię. Zostali jednak pobici przez armię frankijską pod dowództwem Karola Młota w 732 roku w bitwie pod Poitiers. Część historyków uważa to zwycięstwo za fakt, który doprowadził do zahamowania ekspansji Arabów w Europie. Inni (np. Benedykt Zientara) negują jednak ten pogląd i uważają, że znaczenie bitwy pod Poitiers jest przeceniane. Za wydarzenie, które spowodowało zahamowanie ekspansji Arabów w Europie, uważają oni przegraną wojnę Arabów z Bizancjum.
Pojęcia
monarchia patrymonialna – państwo, w którym władca traktuje swe królestwa jako osobistą własność i dowolnie nim rozporządza, np. dzieląc je pomiędzy swych synów
Państwo Kościelne – państwo, którego świeckim władcą był papież. Powstało w 756 roku, kiedy to władca Franków Pepin przekazał papieżowi Stefanowi II ziemie zdobyte na Longobardach. Państwo Kościelne zostało zlikwidowane dopiero w XIX wieku. Jego pozostałością jest Watykan
Literatura
Ch. Lelong: Życie codzienne w Galii Merowingów. Warszawa 1967.
G. Faber: Merowingowie i Karolingowie. Warszawa 1994.
Daty
496 rok - przyjęcie chrześcijaństwa przez władcę Franków, Chlodwiga
756 rok - powstanie Państwa Kościelnego
