Francuski poeta barokowy. W młodości nie garnął się do nauki, ale potem sumiennie studiował poetów klasycznych. Był członkiem Akademii Francuskiej.Popularność przyniosły mu nowele, inspirowane utworami Boccaccia, pisane w latach 1664-75. La Fontaine pisał również powieści i poematy, ale do historii literatury przeszedł jako autor bajek, wydawanych w dwunastu księgach w latach 1668-94. Wzorował się na starożytnych twórcach, którzy uprawiali ten gatunek – Ezopie i Fedrusie – ale także go modyfikował. La Fontaine wprowadził do bajki żywy, wartki dialog. Jego zwierzęcy bohaterowie służyli nie tylko do alegorycznego ukazania uniwersalnych problemów. Autor nie rezygnował również z podejmowania aktualnych tematów i to zarówno obyczajowych, jaki politycznych, filozoficznych oraz naukowych. Bajki La Fontaine´a miały morał – autor, zrażony obłudą, skąpstwem, niesprawiedliwością, pochwalał pracowite, uczciwe i spokojne życie.