Bajka - gatunek epicki - cechy i przykłady

Budowa:
- utwór wierszowany (jeśli jest krótki i zwięzły nazywa się bajką epigramatyczną, a jeśli dłuższy, rozbudowany- narracyjna)
-zawiera morał (na końcu utworu, ale może być także na początku)

Bohaterowie:
- najczęściej zwierzęta, ale również przedmioty i ludzie. Pod tymi postaciami ukrywają się ludzie ze swoimi wadami, słabościami, wzajemnymi zależnościami. Bohaterowie przedstawiani są na zasadzie kontrastu: np. mądry wilk i fałszywy lis.

Świat przedstawiony:
- osadzony w realiach; zwierzęta wprawdzie mówią ludzkim głosem i mają ludzkie cechy, ale nie mają nadprzyrodzonych zdolności. Potrafią tylko to, co człowiek, bo w gruncie rzeczy przedstawiają świat ludzki (alegoria)

Funkcja:
- charakter dydaktyczny - spełniają funkcję pouczającą pełni morał i ważna myśl, sens moralny bajki, pouczenie.

Historia gatunku:
- znane były już w starożytnej Grecji. Z ich twórcę uważa się Ezopa, półlegendarnego poetę z VI w.p.n.e., pomysłodawca bajek zwierzęcych Jean de La Fontaine- najdoskonalszy bajkopisarz francuski, autor głównie bajek narracyjnych (wiele z nich tłumaczyli na język polski polscy bajkopisarze). Ignacy Krasicki- największy polski bajkopisarz oświecenia.

Przykłady:
- Jean de La Fontaine: "Zając i Żaba", "Koza, Kózka i Wilk"
- Ignacy Krasicki: "Ptaszki w klatce", "Malarze"
- Adam Mickiewicz: "Przyjaciele"

Współczesne bajki, takich autorów jak Julian Ejsmond, Jan Sztaudynger, Zbigniew Herbert, to utwory, które niewiele odbiegają od dawnego wzorca. Dotykają wciąż aktualnych i ważnych dla ludzi problemów: wierności, cierpienia. Piętnują wady: egoizm, głupotę i naiwność.