nie wywoływać wilka z lasu
‘nie mówić o rzeczach, zjawiskach zakazanych, groźnych, aby ich w ten sposób nie przywołać, nie urzeczywistnić’; zwrot.
o wilku mowa (a wilk tu/tuż)
‘mowa o kimś, kto właśnie przychodzi’; fraza, starożyt. prawdopodobnie przysł. grec. spopularyzowane przez Plauta (III-II w. p.n.e.): Ecce tibi lupum in sermone – o wilku mowa , po nim zaś przez Terencjusza i Cycerona.
patrzeć wilkiem na kogoś
‘odnosić się do kogoś nieufnie, wrogo; patrzeć z niechęcią, nienawiścią’; zwrot, starożyt. Homo homini lupus est – człowiek człowiekowi wilkiem – Plaut (III-II w. p.n.e.); Kochani ludożercy/nie patrzcie wilkiem/na człowieka/który pyta o wolne miejsce/w przedziale kolejowym – T. Różewicz.
rzucić się na coś (jedzenie) jak wilk/wilki
‘być bardzo wygłodniałym’; zwrot, przyr. Wilki są od dawna symbolem nienasyconej żarłoczności, por. wilczy apetyt i przysł. „Popie oczy, wilcze gardło, co zobaczy, to by żarło”. Znane są historie o tym, jak wygłodniałe wilki napadają na większe od siebie zwierzęta, a nawet na ludzi. Jednak na co dzień posilają się skromniej – jedzą małe ssaki, płazy, gady, a nawet chrząszcze i leśne owoce; Hiszpanie weszli do porzuconej wioski i buszując po chatach, rzucili się jak zgłodniałe wilki na...
wilk w owczej/baraniej skórze
‘ktoś udający łagodnego, umiejętnie ukrywający swój prawdziwy, zły charakter, swoje złe zamiary; człowiek przewrotny, zakłamany; obłudnik’; wyr. rzecz., bibl. (Mt 7, 15: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami.”).
Materiał opracowany przez eksperta