Tasiemce są także pasożytami wewnętrznymi. Ich długienciało składa się z główki, szyjki oraz wielu członów, przy czym najmłodsze człony powstają dzięki podziałom w szyjce. Tasiemce wchłaniają strawiony pokarm żywiciela przez powłokę ciała. Są obojnakami. Rozwój ich jest złożony–na ogół z kilkoma pokoleniami larw i co najmniej jednym żywicielem pośrednim. Żywicielami pośrednimi mogą być bezkręgowce wodne i ryby lub ssaki roślinożerne. Żywicielem ostatecznym jest ssak drapieżny lub człowiek. Najstarsze człony wypełnione zapłodnionymi jajami odrywają się od ciała i są wydalane przez żywiciela. Groźnymi pasożytami człowieka są: tasiemiec uzbrojony, tasiemiec nieuzbrojony, bruzdogłowiec szeroki. Żywicielem pośrednim tasiemca uzbrojonego jest świnia, nieuzbrojonego krowa. W przewodzie pokarmowym tych zwierząt po zjedzeniu jaja tasiemca wylęga się larwa zwana onkosferą, która po przebiciu ścian jelita dostaje się do krwi, i z krwią wędruje do mięśni. Tam przekształca się w larwę zwaną wągrem. Człowiek zaraża się, spożywając zarażone mięso.
Cykl rozwojowy tasiemca uzbrojonego
Cykl rozwojowy bruzdogłowca szerokiego jest częściowo związany z wodą. W cyklu występuje kilka pokoleń larw rozwijających się kolejno w organizmach dwóch żywicieli pośrednich: małego skorupiaka i ryby. Żywicielem ostatecznym jest ptak, ssak lub człowiek.