1. ‘osoba kanonizowana’; 2. ‘cnotliwy, sprawiedliwy, bardzo dobry’; 3. ‘będący przedmiotem czci religijnej, należący do przedmiotów kultu’; 4. ‘taki, przeciw któremu nie można występować, nietykalny, nienaruszalny’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. np. czes. svatý, ros. svjatój) < psłow. *svętъ ‘będący przedmiotem czci religijnej, kultu’ – odpowiada lit. šveñ tas ‘święty’; podstawą był pie. *k’ uen- ‘świętować, uroczyście obchodzić’.
Źródło
Panie, w świątości groźny!
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
b/d
świątynia
‘budowla przeznaczona do kultu religijnego’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *svętyni ‘świętość’ > ‘przedmiot święty lub miejsce święte’ – rzeczownik utworzony od przymiotnika *svętъ ‘będący przedmiotem czci religijnej, kultu’
poleca
b/d
Podobne teksty: