Podstawowe informacje o bohaterze
Szpak Mateusz to jeden z bohaterów utworu Jana Brzechwy Akademia Pana Kleksa. Mieszka tam na trzecim piętrze. W ciągu dnia często siedzi w tylnej kieszeni surduta Pana Kleksa i mu pomaga. Mówi tylko końcówki wyrazów. Kiedyś był księciem, lecz, by ratować życie, zamienił się w szpaka. Bez magicznego guzika nie jest w stanie wrócić do ludzkiej postaci.
Charakterystyka zewnętrzna
Jako szpak wygląda tak, jak każdy inny ptak z tego gatunku. Jednak jako książę był wysportowanym i pięknym młodzieńcem.
Charakterystyka wewnętrzna
Szpak Mateusz pomaga panu Kleksowi. Dużo wie, ale nie lubi mówić o sobie. Adasiowi udało się go przekupić piegami, które bardzo lubił jeść. W ten sposób możemy się dowiedzieć, kim naprawdę był Mateusz.
Jako książę, syn wielkiego władcy, bardzo lubił jeździć konno i polować. Gdy skończył siedem lat ojciec chciał, by skupił się na nauce, jednak Mateusz wolał sport. Wtedy król, w trosce o zdrowie jedynaka, zabronił mu jazdy konnej. Nie spodobało się to księciu, więc płakał, stracił apetyt, przestał się uczyć i odpowiadać na pytania. Pokazuje to, jak bardzo Mateusz był rozpieszczony i nieposłuszny. Pewnej nocy, wbrew zakazom ojca, pojechał na polowanie. Wydawało mu się, że nikt, ani nic nie jest go w stanie powstrzymać. Był pewny siebie. Ten świetny myśliwy, zabijając króla wilków, sprowadził na całe królestwo śmierć i przemoc. Przez swoją egoistyczną, nocną wyprawę przyczynił się do śmierci rodziców. Gdy stado wilków napadło na zamek, próbował ich bronić, jednak był tylko chłopcem i sam ledwo się uratował. Odtąd jako ptak szukał swojego miejsca. Miał wiele przygód, cierpiał i zaznał niewoli. Dopiero dzięki Profesorowi znalazł dom. Czuł się potrzebny i kochany. Nie przestawał jednak wierzyć, że kiedyś wróci do swej normalnej postaci. Tęsknił za byciem człowiekiem. Udało mu się to dopiero, gdy pan Kleks zamienił się w guzik.
Ocena postaci
Szpak Mateusz jest postacią niezwykłą. Jego historia pokazuje, jak nieposłuszeństwo może doprowadzić do tragedii. W jego ptasim życiu wszystko było podporządkowane tęsknocie za powrotem do ludzkiej postaci.