Podstawowe informacje o bohaterze
Biała Czarownica jest jedną z głównych postaci powieści C.S. Lewisa Lew, czarownica i stara szafa. Jest postacią fantastyczną. To samozwańcza królowa Narnii. Jej panowaniu towarzyszy wieczna zima i nigdy nie ma Bożego Narodzenia. Nie jest człowiekiem. Z jednej strony należy do rasy dżinów, z drugiej zaś pochodzi od olbrzymów. Dzięki swej magicznej różdżce stosuje czary.
Charakterystyka zewnętrzna
Jest wysoką kobietą o pięknej, lecz białej, zimnej, surowej i dumnej twarzy. Jej wargi są jaskrawo czerwone. Na głowie ma koronę, w dłoni trzyma laseczkę, a na ramionach ma płaszcz.
Charakterystyka wewnętrzna
Biała Czarownica jest uosobieniem zła. Jest okrutna. Pan Tumnus, boi się, że tak jak zrobiła to z wieloma swoimi wrogami, zamieni go w kamienny posąg.
Bohaterka boi się, że jej panowanie może się skończyć, gdy w Narnii pojawią się Synowie Adama i córki Ewy, a także Aslan. Nie pozwala nawet wymawiać jego imienia. Jest więc przebiegła. Początkowo chce skrzywdzić Edmunda, jednak zmienia zdanie. Kusi go ptasim mleczkiem i rozgrzewającym napojem, byleby tylko przyprowadził do niej rodzeństwo.
Nie znosi radości. Zamienia w kamienne posągi nawet zwierzęta, które świętują otrzymanie prezentów od Świętego Mikołaja.
Nie ma też dla nikogo litości. Żąda krwi Edmunda i choć obiecuje Wielkiemu Lwu, że chłopiec przeżyje, gdy ten odda za niego życie, nie ma zamiaru dotrzymać słowa. Triumfuje przy Kamiennym Stole i nazywa Aslana głupcem. Nie rozumie jego poświęcenia, gdyż nie ma w sobie miłości. Przyjemność sprawia jej upokarzanie innych – zwłaszcza syna Wielkiego Władcy-Zza-Morza, którego nakazuje spętać i ogolić, by go jeszcze bardziej znieważyć. Gdy zabija Aslana krzemiennym nożem na Kamiennym Stole, jest pewna, że zwyciężyła. Jednak jej czary kończą się, gdy Edmund w czasie bitwy niszczy jej różdżkę, a ona sama ginie zaatakowana przez Aslana.
Ocena postaci
Biała Czarownica to uosobienie zła. Wszystko co robi, służy tylko utrzymaniu jej władzy. Zastrasza wszystkich swoimi czarami. Jednak okazuje się bezsilna wobec dobra i ostatecznie zostaje przez nie pokonana.