zewnątrzpochodny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌzɛvnɔ̃nṭʃpɔˈxɔdnɨ], AS: [zevnõnṭšpoχodny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ą • akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pochodzący z zewnątrz
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik zewnątrzpochodny zewnątrzpochodna zewnątrzpochodne zewnątrzpochodni zewnątrzpochodne dopełniacz zewnątrzpochodnego zewnątrzpochodnej zewnątrzpochodnego zewnątrzpochodnych celownik zewnątrzpochodnemu zewnątrzpochodnej zewnątrzpochodnemu zewnątrzpochodnym biernik zewnątrzpochodnego zewnątrzpochodny zewnątrzpochodną zewnątrzpochodne zewnątrzpochodnych zewnątrzpochodne narzędnik zewnątrzpochodnym zewnątrzpochodną zewnątrzpochodnym zewnątrzpochodnymi miejscownik zewnątrzpochodnym zewnątrzpochodnej zewnątrzpochodnym zewnątrzpochodnych wołacz zewnątrzpochodny zewnątrzpochodna zewnątrzpochodne zewnątrzpochodni zewnątrzpochodne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) egzogenny
- antonimy:
- (1.1) endogenny, wewnątrzpochodny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.