zasmucać (język polski)

wymowa:
IPA: [zaˈsmuʦ̑aʨ̑], AS: [zasmucać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) sprawiać, że ktoś staje się smutny, niepocieszony, zmartwiony
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Nie chcąc go zasmucać, kiwałem głową potakująco, zachowując przemyślenia i wnioski dla siebie[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przygnębiać, martwić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. smucić, zasmucić dk.
rzecz. zasmucanie n, smutek mrz, smuteczek mrz
przym. smutny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.