wystarczalność (język polski)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wystarczalne; cecha tych, którzy są wystarczalni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wystarczalność wystarczalności dopełniacz wystarczalności wystarczalności celownik wystarczalności wystarczalnościom biernik wystarczalność wystarczalności narzędnik wystarczalnością wystarczalnościami miejscownik wystarczalności wystarczalnościach wołacz wystarczalności wystarczalności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) wystarczalność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. wystarczalny
- przysł. wystarczalnie
- czas. wystarczyć, wystarczać
- rzecz. wystarczanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. wystarczalny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.