wspaniałomyślność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌfspãɲawɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕʨ̑], AS: [fspãńau̯õmyśl̦ność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha, tego kto jest wspaniałomyślny; cecha tego, co jest wspaniałomyślne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wspaniałomyślność dopełniacz wspaniałomyślności celownik wspaniałomyślności biernik wspaniałomyślność narzędnik wspaniałomyślnością miejscownik wspaniałomyślności wołacz wspaniałomyślności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wielkoduszność, łaskawość
- antonimy:
- (1.1) małoduszność, małostkowość, drobnostkowość
- hiperonimy:
- (1.1) szlachetność
- hiponimy:
- (1.1) hojność, litościwość
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. wspaniałomyślny
- przysł. wspaniałomyślnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) generosity
- białoruski: (1.1) велікадушнасць ż
- francuski: (1.1) générosité ż
- rosyjski: (1.1) великодушие n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.