wspaniałość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [fspãˈɲawɔɕʨ̑], AS: [fspãńau̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co wspaniałe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wspaniałość dopełniacz wspaniałości celownik wspaniałości biernik wspaniałość narzędnik wspaniałością miejscownik wspaniałości wołacz wspaniałości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) cudowność, świetność, pot. genialność
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. wspaniały
- przysł. wspaniale, wspaniało
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) grandiosity, magnificence, greatness
- arabski: (1.1) روعة, عظمة, مجد, زهرة, فخامة
- francuski: (1.1) magnificence
- jidysz: (1.1) גלאַנץ m (glanc)
- osmański: (1.1) آب (âb)
- rosyjski: (1.1) великолепность ż
- wilamowski: (1.1) prāht ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.