wrath (język angielski)

wymowa:

IPA: /rɔːθ/ lub /rɔθ/ wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) oburzenie, wściekłość, wielki gniew

przymiotnik

(2.1) oburzony, rozwścieczony

odmiana:

(1.1) lp wrath; lm wraths

(2.1) wrath; st. wyższy wrath; st. najwyższy wrath

przykłady:

(1.1) I hit him twice in wrath. → Z wściekłości uderzyłem go dwa razy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fury, ire

(2.1) wrathful

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wrathful

przysł. wrathfully

związki frazeologiczne:

to vent one's wrath on sb → wyładować na kimś swój gniew

etymologia:

od średnioang. wraththe; st.ang. wrǣþþo / wrǣþþu (furia, oburzenie)

uwagi:

źródła: