wokalizm (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vɔˈkalʲism̥], AS: [vokalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. zasób, system samogłosek danego języka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wokalizm dopełniacz wokalizmu celownik wokalizmowi biernik wokalizm narzędnik wokalizmem miejscownik wokalizmie[1] wołacz wokalizmie[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wokal m, wokalista m, wokalistka ż, wokaliza ż, wokalizacja ż, wokalizowanie n
- czas. wokalizować ndk.
- przym. wokalny, wokaliczny
- przysł. wokalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. vocalisme[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) bokalismo
- białoruski: (1.1) вакалізм m
- francuski: (1.1) vocalisme
- niemiecki: (1.1) Vokalismus m
- rosyjski: (1.1) вокализм m
- włoski: (1.1) vocalismo m
- źródła:
- 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.