wokabularz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɔkaˈbulaʃ], AS: [vokabulaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. słownik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wokabularz wokabularze dopełniacz wokabularza wokabularzy / wokabularzów[1][2] celownik wokabularzowi wokabularzom biernik wokabularz wokabularze narzędnik wokabularzem wokabularzami miejscownik wokabularzu wokabularzach wołacz wokabularzu wokabularze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: słownik
- źródła:
- ↑
Hasło „wokabularz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „wokabularz” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.