wnęk (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [vnɛ̃ŋk], AS: [vnẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) st.pol. śr.pol. (potem gw. (Podhale)) wnuk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wnęk wnękowie dopełniacz wnęka wnęków celownik wnękowi wnękom biernik wnęka wnęków narzędnik wnękiem wnękami miejscownik wnęku wnękach wołacz wnęku wnękowie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wnuk, wnuczek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wnęka, wnuk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Forma stosowana mniej więcej od XIV do XVII wieku; jeszcze na początku XX wieku spotykana na Podhalu[1].
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wnuk
- źródła:
- ↑
Hasło „wnuk” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.