wisielec (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ciało człowieka, który się powiesił albo został powieszony
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wisielec wisielcy dopełniacz wisielca wisielców celownik wisielcowi wisielcom biernik wisielca wisielców narzędnik wisielcem wisielcami miejscownik wisielcu wisielcach wołacz wisielcu / podn. wisielcze wisielcy depr. M. i W. lm: (te) wisielce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. wieszać, powiesić, wisieć ndk.
- rzecz. powieszenie n, zawiesina ż
- związki frazeologiczne:
- w domu wisielca nie mówi się o sznurze
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) вісельнік m, шыбенік m
- czeski: (1.1) oběšenec m
- hiszpański: (1.1) ahorcado m
- karpatorusiński: (1.1) віселець m
- nowogrecki: (1.1) κρεμασμένος m
- rosyjski: (1.1) висельник m
- słowacki: (1.1) viselec m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.