verbum deponens (język polski)

wymowa:
‹werbum deponens›, IPA: [ˈvɛrbũm dɛˈpɔ̃nɛ̃w̃s], AS: [verbũm depõnẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin.
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) gram. czasownik, który przyjmuje formę strony biernej, ale ma znaczenie czynne lub zwrotne; zob. też czasownik łaciński w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nascor” (rodzić się) imorior” (umierać) to verba deponentia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. verbum deponens
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) deponent verb
  • francuski: (1.1) verbe déponent m
  • hiszpański: (1.1) verbo deponente m
  • nowogrecki: (1.1) αποθετικό ρήμα n
źródła:

verbum deponens (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) gram. verbum deponens
odmiana:
(1.1) verb|um, ~i (deklinacja II) + deponen|s, ~tis (deklinacja III) (związek zgody)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. verbum + deponens
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.