uznać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈuznaʨ̑], AS: [uznać] ​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uznawać)

(1.1) zob. uznawać

odmiana:

(1.1) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uznać
czas przyszły prosty		uznam	uznasz	uzna	uznamy	uznacie	uznają
czas przeszły	m	uznałem	uznałeś	uznał	uznaliśmy	uznaliście	uznali
	ż	uznałam	uznałaś	uznała	uznałyśmy	uznałyście	uznały
	n	uznałom	uznałoś	uznało
tryb rozkazujący		niech uznam	uznaj	niech uzna	uznajmy	uznajcie	niech uznają
pozostałe formy czas zaprzeszły m uznałem był uznałeś był uznał był uznaliśmy byli uznaliście byli uznali byli ż uznałam była uznałaś była uznała była uznałyśmy były uznałyście były uznały były n uznałom było uznałoś było uznało było forma bezosobowa czasu przeszłego uznano tryb przypuszczający m uznałbym, byłbym uznał uznałbyś, byłbyś uznał uznałby, byłby uznał uznalibyśmy, bylibyśmy uznali uznalibyście, bylibyście uznali uznaliby, byliby uznali ż uznałabym, byłabym uznała uznałabyś, byłabyś uznała uznałaby, byłaby uznała uznałybyśmy, byłybyśmy uznały uznałybyście, byłybyście uznały uznałyby, byłyby uznały n uznałobym, byłobym uznało uznałobyś, byłobyś uznało uznałoby, byłoby uznało imiesłów przymiotnikowy przeszły m uznany, nieuznany uznani, nieuznani ż uznana, nieuznana uznane, nieuznane n uznane, nieuznane imiesłów przysłówkowy uprzedni uznawszy rzeczownik odczasownikowy uznanie, nieuznanie

przykłady:

(1.1) Zostało mi trochę farby po balkonie więc uznałem, że pomaluję sufit w łazience.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. uznawać ndk., znać ndk.

rzecz. znawstwo n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: uznawać

• czeski: (1.1) uznat^[2]
• rosyjski: (1.1) призна́ть^[3]

źródła: