szczuć (język polski)

przewodnik szczuje (1.1) psem
wymowa:
IPA: [ʃʧ̑uʨ̑], AS: [ščuć]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. poszczuć)

(1.1) pobudzać psa do ataku[1]
(1.2) podburzać kogoś przeciw czemuś[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja Xa
przykłady:
(1.1) Łobuz szczuł przerażonego policjanta agresywnym psem.
składnia:
(1.1) szczuć + B. • szczuć + N.
(1.2) szczuć + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczujnia ż, szczucie n, poszczucie n, zaszczucie n
czas. poszczuć dk., zaszczuć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) sic
  • duński: (1.1) hetze, pudse
  • hiszpański: (1.1) azuzar, achuchar
  • niemiecki: (1.1) hetzen
  • rosyjski: (1.1) травить, науськивать, натравливать, натравлять
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szczuć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.