supremacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌsuprɛ̃ˈmaʦ̑ʲja], AS: [suprẽmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zwierzchnictwo, przewaga nad kimś lub czymś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik supremacja supremacje dopełniacz supremacji supremacji / przest. supremacyj[1] celownik supremacji supremacjom biernik supremację supremacje narzędnik supremacją supremacjami miejscownik supremacji supremacjach wołacz supremacjo supremacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dominacja, hegemonia, inicjatywa, lepszość, majoryzacja, przewaga, wyższość[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. supremacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) supremacy
- francuski: (1.1) suprématie ż
- hiszpański: (1.1) supremacía ż
- interlingua: (1.1) suprematia, dominantia
- nowogrecki: (1.1) υπεροχή ż
- rumuński: (1.1) supremație ż
- źródła:
- ↑
Hasło „supremacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.