sklepikarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [sklɛˈpʲikaʃ], AS: [sklepʹikaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hand. właściciel sklepu, sklepiku; osoba prowadząca sklep, sklepik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sklepikarz sklepikarze dopełniacz sklepikarza sklepikarzy / rzad. sklepikarzów celownik sklepikarzowi sklepikarzom biernik sklepikarza sklepikarzy / rzad. sklepikarzów narzędnik sklepikarzem sklepikarzami miejscownik sklepikarzu sklepikarzach wołacz sklepikarzu sklepikarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sprzedawca, ekspedient
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sklep m, sklepik m, sklepowy mos, sklepikarstwo n, sklepikarzowanie n
- forma żeńska sklepikarka ż
- czas. sklepikarzować
- przym. sklepowy, sklepikarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) dendari
- esperanto: (1.1) butikisto
- francuski: (1.1) boutiquier m
- hiszpański: (1.1) tendero m, abacero m
- jidysz: (1.1) קרעמער m (kremer)
- łotewski: (1.1) veikalnieks m
- niemiecki: (1.1) Ladenbesitzer m
- nowogrecki: (1.1) μπακάλης m, παντοπώλης m
- włoski: (1.1) bottegaio m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.