sceptr (język polski)
sceptr (1.1)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [sʦ̑ɛptr̥], AS: [sceptr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. berło
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sceptr sceptry dopełniacz sceptru sceptrów celownik sceptrowi sceptrom biernik sceptr sceptry narzędnik sceptrem sceptrami miejscownik sceptrze sceptrach wołacz sceptrze sceptry - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. sceptre z łac. sceptrum z gr. σκήπτρον [1]
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
sceptr (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
- (1.1) berło
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- rzecz. sceptro
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. sceptrum
- uwagi:
- Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto).
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.