samotniczość (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) odprzym. cecha tego, co jest samotnicze; cecha tych, którzy są samotniczy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik samotniczość samotniczości dopełniacz samotniczości samotniczości celownik samotniczości samotniczościom biernik samotniczość samotniczości narzędnik samotniczością samotniczościami miejscownik samotniczości samotniczościach wołacz samotniczości samotniczości - przykłady:
- składnia:
- (1.1) samotniczość + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. samotniczy
- przysł. samotniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. samotniczy + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.