przygłuchy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈɡwuxɨ], AS: [pšygu̯uχy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) trochę, częściowo głuchy; słabo, źle słyszący[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik przygłuchy przygłucha przygłuche przygłusi przygłuche dopełniacz przygłuchego przygłuchej przygłuchego przygłuchych celownik przygłuchemu przygłuchej przygłuchemu przygłuchym biernik przygłuchego przygłuchy przygłuchą przygłuche przygłuchych przygłuche narzędnik przygłuchym przygłuchą przygłuchym przygłuchymi miejscownik przygłuchym przygłuchej przygłuchym przygłuchych wołacz przygłuchy przygłucha przygłuche przygłusi przygłuche - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) głuchawy
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) głuchy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. głuchy
- rzecz. głuchy mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hard of hearing
- białoruski: (1.1) глухаваты
- rosyjski: (1.1) глуховатый
- słowacki: (1.1) nahluchlý
- ukraiński: (1.1) глухуватий
- źródła:
- ↑
Hasło „przygłuchy” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.