prowiant (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈprɔvʲjãnt], AS: [provʹi ̯ãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) żywność, zapasy żywności[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prowiant prowianty dopełniacz prowiantu prowiantów celownik prowiantowi prowiantom biernik prowiant prowianty narzędnik prowiantem prowiantami miejscownik prowiancie prowiantach wołacz prowiancie prowianty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) suchy prowiant
- synonimy:
- (1.1) żywność, pożywienie, wiktuały, daw. wiwenda, pot. wałówka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prowiantowanie n, zaprowiantowanie n, prowiantura ż, prowiantowy m, prowiantowa ż, prowiancik mrz
- czas. prowiantować ndk., zaprowiantować dk.
- przym. prowiantowy, prowiancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Proviant z śr.łac. provenda[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) provisions, przest. victual
- hawajski: (1.1) ō
- japoński: (1.1) 食料
- litewski: (1.1) maistas m
- niemiecki: (1.1) Proviant m
- rosyjski: (1.1) провиант m
- włoski: (1.1) viveri ż lm
- źródła:
- 1 2 Hasło „prowiant” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.