pies gończy (język polski)
--ChPl_MlChPl_MlZwPl_MlZwKlubu%22RELAKS-Hulaj_Dusza%22_wl.M.Gnoinska.jpg.webp)
pies gończy (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲjɛz ˈɡɔ̃j̃n͇ʧ̑ɨ], AS: [pʹi ̯ez gõĩ ̯ṇčy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• udźw. międzywyr.• i → j
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) kynol. pies wykorzystywany głównie do tropienia i pogoni za zwierzyną, posługujący się przede wszystkim węchem
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pies gończy psy gończe dopełniacz psa gończego psów gończych celownik psu gończemu psom gończym biernik psa gończego psy gończe narzędnik psem gończym psami gończymi miejscownik psie gończym psach gończych wołacz psie gończy psy gończe - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) scent hound
- niderlandzki: (1.1) speurhond
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.