panikara (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpãɲiˈkara], AS: [pãńikara], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) forma żeńska od: panikarz
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik panikara panikary dopełniacz panikary panikar celownik panikarze panikarom biernik panikarę panikary narzędnik panikarą panikarami miejscownik panikarze panikarach wołacz panikaro panikary - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. panika ż, panikarz m, panikarstwo n
- zdrobn. panikarka ż
- przym. panikarski, paniczny
- czas. panikować ndk., spanikować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: panikarz
- bułgarski: (1.1) паникьорка ż
- ukraiński: (1.1) панікерка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.