pali (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpalʲi], AS: [palʹi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) jęz. martwy język średnioindyjski z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, mający duże podobieństwo do języka wedyjskiego i sanskrytu klasycznego, jeden z prakrytów używany w tekstach buddyjskich

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp ter. od: palić

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: pal

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) palijski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. palijski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pali pāli, pāḷi

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Pali
• baskijski: (1.1) paliera
• bengalski: (1.1) পালি (pali)
• birmański: (1.1) ပါဠိ
• chiński standardowy: (1.1) 巴利语
• esperanto: (1.1) palio
• fiński: (1.1) pali
• francuski: (1.1) pali
• hebrajski: (1.1) פאלי
• hindi: (1.1) पालि ż
• hiszpański: (1.1) pali m
• japoński: (1.1) パーリ語
• kataloński: (1.1) pali m
• khmerski: (1.1) ភាសាបាលី
• koreański: (1.1) 팔리어
• newarski: (1.1) पली
• pali: (1.1) pāli, pāḷi
• pendżabski: (1.1) ਪਾਲੀ
• tajski: (1.1) ภาษาบาลี

źródła:

pali (język hawajski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) klif

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: