ostrzyć sobie zęby (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔsṭʃɨʨ̑ ˈsɔbʲjɛ ˈzɛ̃mbɨ], AS: [osṭšyć sobʹi ̯e zẽmby], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

fraza czasownikowa nieprzechodnia

(1.1) wiązać z czymś swoje plany; chcieć coś zdobyć, zagarnąć dla siebie

odmiana:

(1.1) zob. ostrzyć, „sobie zęby” nieodm.

przykłady:

(1.1) Przez długi okres uboga Europa spoglądała zawistnie na bogaty arabski wschód, a kupcy Genui, Wenecji czy innych miast dawno ostrzyli sobie zęby na bogactwo i zyski przedsiębiorczych kupców arabskich, żydowskich, syryjskich czy tunezyjskich.^[1]

składnia:

(1.1) ostrzyć sobie zęby na + B. (coś)

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• jidysz: (1.1) שאַרפֿן זיך די ציינער (lub שאַרפֿן די ציינער) (szarfn (zich) di cejner)

źródła: