oponentka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, która nie zgadzać się z czymś, oponuje[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oponentka oponentki dopełniacz oponentki oponentek celownik oponentce oponentkom biernik oponentkę oponentki narzędnik oponentką oponentkami miejscownik oponentce oponentkach wołacz oponentko oponentki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) antagonistka, opozycjonistka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) adwersarka, dyskutantka, polemistka
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. opozycja ż, oponowanie n
- forma męska oponent ż
- czas. oponować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. oponent + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: oponent
- źródła:
- ↑ Hasło „oponentka” w: Słownik nazw żeńskich polszczyzny, pod red. Agnieszki Małochy-Krupy, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2015, ISBN 978-83-229-3465-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.