ościenny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈɕʨ̑ɛ̃nːɨ], AS: [ośćẽ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) położony po drugiej stronie granicy; taki, który sąsiaduje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik ościenny ościenna ościenne ościenni ościenne dopełniacz ościennego ościennej ościennego ościennych celownik ościennemu ościennej ościennemu ościennym biernik ościennego ościenny ościenną ościenne ościennych ościenne narzędnik ościennym ościenną ościennym ościennymi miejscownik ościennym ościennej ościennym ościennych wołacz ościenny ościenna ościenne ościenni ościenne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mocarstwo ościenne
- synonimy:
- (1.1) sąsiedni
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ościenność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.