napadać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik niedokonany (dk. napaść)
- (1.1) dokonywać napadu, niespodziewanie uderzać na coś lub na kogoś
- (1.2) gwałtownie występować przeciw czemuś lub komuś
- (1.3) nagle opanowywać czyjeś zdrowie lub stan psychiczny
czasownik nieosobowy
czasownik zwrotny napadać się
- (3.1) atakować siebie nawzajem
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- napadać z bronią w ręku
- synonimy:
- (1.1) atakować, nacierać, najeżdżać, napastować, rzucać się, szturmować, uderzać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. napadacz mos/mrz, napadanie n, napad m, napaść ż
- przym. napadowy
- przysł. napadowo
- czas. napaść
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) assault, attack, assail, hold up, amer. gang-bang; (1.2) tilt; (1.3) come over; (2.1) fall
- francuski: (1.1) attaquer, assaillir
- ukraiński: (1.1) напада́ти
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.