nagusieńki (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌnaɡuˈɕɛ̇̃ɲci], AS: [naguśė̃ńḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pot. zdrobn. od: nagi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik nagusieńki nagusieńka nagusieńkie nagusieńcy nagusieńkie dopełniacz nagusieńkiego nagusieńkiej nagusieńkiego nagusieńkich celownik nagusieńkiemu nagusieńkiej nagusieńkiemu nagusieńkim biernik nagusieńkiego nagusieńki nagusieńką nagusieńkie nagusieńkich nagusieńkie narzędnik nagusieńkim nagusieńką nagusieńkim nagusieńkimi miejscownik nagusieńkim nagusieńkiej nagusieńkim nagusieńkich wołacz nagusieńki nagusieńka nagusieńkie nagusieńcy nagusieńkie - przykłady:
- (1.1) Jezus malusieńki, leży nagusieńki […].[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nagość ż, nagi m, nagus m
- przym. nagi, nagutki
- przysł. nago, nagusieńko
- czas. obnażać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ fragment kolędy: Jezus malusieńki
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.