luck (język angielski)

wymowa:

IPA: /ˈlʌk/

wymowa amerykańska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) szczęście (odwrotność pecha)

(1.2) przypadek

czasownik nieprzechodni

(2.1) udać się dzięki szczęściu

odmiana:

przykłady:

(1.1) He blew on the dice for luck. → Dmuchnął w kości dla szczęścia.

(1.2) The raffle is just a matter of luck. → Wylosowany los jest kwestią przypadku.

(2.1) His plan lucked out. → Jego plan udał się dzięki szczęściu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) fortune

antonimy:

(1.1) bad luck, misfortune, tough luck

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. unluckily, luckily

przym. lucky, luckless, unlucky

związki frazeologiczne:

etymologia:

średnioang. luk, średnioang. lukke < śr.niderl. gheluc → szczęście, por. niderl. geluk

uwagi:

źródła: