lublańczyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [luˈblãj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [lublãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Lublany[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lublańczyk lublańczycy dopełniacz lublańczyka lublańczyków celownik lublańczykowi lublańczykom biernik lublańczyka lublańczyków narzędnik lublańczykiem lublańczykami miejscownik lublańczyku lublańczykach wołacz lublańczyku lublańczycy depr. M. i W. lm: (te) lublańczyki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Lublana ż
- forma żeńska lublanka ż
- przym. lublański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Lublana + -czyk
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Ljubljanan
- baskijski: (1.1) ljubljanar
- słowacki: (1.1) Ľubľančan m
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 39. - ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.