lära (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) uczyć kogoś^[1]

(1.2) uczyć się czegoś^[1]

czasownik zwrotny lära sig

(2.1) uczyć się czegoś^[2]

rzeczownik, rodzaj wspólny

(3.1) nauka, doktryna^[1]

(3.2) termin (nauka rzemiosła), praktyka zawodowa^[1]

odmiana:

(1-2) att lära, lär, lärde, lärt, lär!, pres. part. lärande, perf. part. lärd

(3) lp en lära, läran; lm läror, lärorna

przykłady:

(2.1) På tisdagarna lär jag mig spela gitarr. → We wtorki uczę się grać na gitarze.

składnia:

kolokacje:

(3.2) gå i lära → być w terminie

synonimy:

(1.1) lära ut, undervisa, utbilda

(1.2) lära sig, studera, läsa, plugga

(3.1) teori, åskådning, doktrin

(3.2) yrkesutbildning, lärlingsutbildning

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lärare, lärarinna, lärd, lärling, lärande, lärdom

przym. läraktig

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy lära av • lära in • lära upp • lära ut

fraza czasownikowa lära känna

etymologia:

uwagi:

źródła: