kumaty (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kũˈmatɨ], AS: [kũmaty], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pot. szybko orientujący się w jakimś zagadnieniu, pojętny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kumaty kumata kumate kumaci kumate dopełniacz kumatego kumatej kumatego kumatych celownik kumatemu kumatej kumatemu kumatym biernik kumatego kumaty kumatą kumate kumatych kumate narzędnik kumatym kumatą kumatym kumatymi miejscownik kumatym kumatej kumatym kumatych wołacz kumaty kumata kumate kumaci kumate - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pojętny, rozumny, obeznany, bystry
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kumatość ż
- czas. kumać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) смышлёный
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.