kto pyta, nie błądzi (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈktɔ ˈpɨta ɲɛ‿ˈbwɔ̃ɲʥ̑i], AS: [kto pyta ńe‿bu̯õńʒ́i], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą • zestr. akc.
- znaczenia:
przysłowie polskie
- (1.1) zamiast uczyć się na własnych błędach, warto spytać o radę
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) język i do Krakowa dopyta
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- inna wersja: kto pyta, ten nie błądzi
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) хто пытае, той не блудзіць
- francuski: (1.1) qui langue a, à Rome va
- hiszpański: (1.1) quien lengua ha, a Roma va
- nowogrecki: (1.1) ρωτώντας πας στην Πόλη
- rosyjski: (1.1) язык до Киева доведёт
- źródła:
Hasło „pytać” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 458.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.