korodować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkɔrɔˈdɔvaʨ̑], AS: [korodovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) ulegać korozji
(1.2) powodować korozję czegoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Jeżeli samochód był pod wodą kilka dni, mogły zacząć korodować wewnętrzne ścianki cylindrów[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korozja ż, korodowanie n, skorodowanie n
czas. skorodować dk.
przym. korozyjny, skorodowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) corrode; (1.2) corrode
  • duński: (1.1) korrodere; (1.2) korrodere
  • hiszpański: (1.1) corroerse; (1.2) corroer
źródła:
  1. Kolumnę Przygotował Piotr Myszor, Poradnik \"Gazety\", „Gazeta Wyborcza”, 29/07/1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.